De bladeren mogen dan wel vallen, en dat geeft reuring genoeg, bij ons gaat het er ook onstuimig aan toe. Wat er nu toch weer allemaal staat te gebeuren . . . Een mens houdt zijn hart vast. Zal het dak er wel op blijven liggen?
‘t Zijn er zoveel! We waren al zo blij met die leuke gasten waar we als Connect het vorige seizoen mee samen waren. Samen eten, samen nadenken en praten over bijv. zoiets bijzonders als de Heilige Geest. Over hoe God, Jezus, niet buiten ons wil zijn, maar in ons. En wat dat dan wel niet voor een gevolgen kan hebben! Daarna was er dan weer een spel ter afwisseling. De tijd vloog om.
Maar nu dan . . . De deuren rammelen in hun sponningen. Hele hordes jonge gasten, net over naar de middelbare school, staan te trappelen van ongeduld om mee te doen! Wij leggen natuurlijk geen zandzakken voor de deur, maar halen ze graag binnen. Dat gaat wat worden!
(vervolg)
