Weemoed vervult mijn ziel
nu ik mij herinner hoe
ik meeliep in een dichte stoet
en optrok naar het huis van God-
een feestende menigte,
juichend en lovend.
Psalm 42: 5
Ik wil weer naar de kerk!
‘Vertel eens, vanaf juli kunnen we weer naar de kerk, toch.’
We begrijpen -sinds we niet meer naar de zondagse diensten of grote christelijke bijeenkomsten kunnen – de teksten van psalm 26, 42 en 84 veel beter. We kunnen ons verplaatsen in het verlangen van de psalmist naar Gods huis of om samen met een feestende menigte juichend God te loven. Natuurlijk heeft het houden van onlinediensten voordelen: Je hoeft niet vroeg op te staan om naar de kerk te gaan. Als het niet bevalt kun je zappen naar een predikant die meer aansluit bij je eigen ideeën of naar een kerk met vlottere muziek. Maar de voordelen wegen niet op tegen de nadelen, zo hebben wij ook gemerkt; het gemis aan contact, het samen God loven, de ontmoeting van de ander onder het genot van een kopje koffie.
De dichter van deze psalm verlangt zo naar God dat hij dit verlangen vergelijkt met een hert dat water nodig heeft. Zoals het leven van dat hert afhangt van het succes van de zoektocht naar water, zeker in een tijd van droogte, zo hangt het leven van de psalmist af van de ontmoeting met God. Hij heeft geestelijk dorst. De dichter wil drinken uit de bron van levend water. Hij bidt wel, hij zingt wel, maar toch mist hij iets belangrijks. Hij denkt terug aan de ontmoeting in het heiligdom, zoals hij die eerder heeft gehad. De psalmist worstelt er mee dat hij niet naar de tempel kan gaan en dat het lijkt alsof de situatie zo blijft.
Hij heeft geen antwoord op de vragen van de mensen om hem heen.
Om God toch te vinden denkt hij terug. In zijn gedachten, in zijn herinnering denkt hij aan de grote feesten in het verleden. Hij weet nog hoe hij in menigte op pelgrimstocht ging. Toen heeft hij Gods aanwezigheid ervaren. Juist de herinnering helpt hem er op dit moment doorheen. Hij spreekt zichzelf moed in. Het zal een keer ten goede keren. Hij spoort zichzelf aan om op God te hopen. De hoop is verbonden met het wachten op de verlossing, zoals deze in de bijbel wordt beloofd. Dit biedt een basis voor de toekomst.
Hij vertrouwt erop dat hij opnieuw God zal loven in de tempel.
Ook wij mogen erop vertrouwen dat we in de toekomst weer bij elkaar kunnen komen zoals we altijd deden. Voorlopig gelden er nog allerlei beperkingen en is het moeilijk, maar we mogen blijven uitzien naar betere tijden, zoals een lied van Sela ons voorhoudt: U geeft een toekomst vol van hoop.
Petra Smit
U kunt ook de vorige overdenkingen teruglezen.
