OM OVER TE DENKEN….
Zondagmiddag Buitenveldert
Soms kunnen een paar woorden een hele wereld oproepen. ‘Zondagmiddag Buitenveldert’ zijn twee van die woorden die bij mij van alles wakker maken. Het is de titel van een liedje van lang geleden, 1969, gezongen door Frans Halsema. De tekst gaat over een verliefd stel dat in Buitenveldert in Amsterdam rondloopt op de kale en open straten tussen de hoge flats. Ze willen vrijen maar kunnen nergens terecht. Zondagmiddag half 5 en er daalt net een DC 9… Het zijn voor dat verliefde stel geen leuke herinneringen aan de zondagmiddagen van vroeger. Associaties aan alles wat niet mag en niet kan.
Ik was bij een viering waarin het erover ging wat de zondag tegen- woordig voor ons betekent. We mochten er met onze buur in de kerkbank even over praten, tijdens de overdenking. Wat roept de zondag bij je op? Al snel gaat het dan over vroeger, hoewel we het over vandaag moesten hebben. Mijn buurvrouw vertelde dat zij als kind altijd op zondagmiddag met haar ouders mee ging naar haar oma. Dan was het tijd voor een borreltje, de mannen een jonge klare, de vrouwen een advocaatje met slagroom. Zij kreeg dan altijd ook een lepeltje van die advocaat met slagroom. Ze dacht met veel warmte aan die middagen terug. Het was gezellig, je hoorde erbij.
En onze zondagen tegenwoordig, meer dan 50 jaar later? Je kunt op je gemak boodschappen doen, je kunt alvast vooruit koken voor de komende dagen, of naar Buitenhof en Studio Sport kijken. Wij doen dat dan na kerktijd. Als er later wordt teruggekeken op de tijd waarin we nu leven, zullen de herinneringen aan onze zondagen daarmee te maken hebben.
Officieel is binnen het christendom de zondag de eerste dag van de week, de opstandingsdag. De joodse sabbat – zaterdag – is de zevende dag, de laatste van de week. Maar voor beide religies geldt dat het een bijzondere dag is. Een dag die ook met God te maken heeft. In de jaren na de opstanding was er een tussentijd. Joodse aanhangers van de opgestane Messias leefden hun gewone joodse leven en bouwden daarnaast hun christelijke gemeenschap op. Het boek Handelingen vertelt hoe dat is gegaan. Naar de synagoge gaan, en bovendien bij iemand thuis extra bidden, samen eten, veel met elkaar delen over wat de Opgestane in jouw leven betekent. Je gewone leven leiden, plus een extra christelijk accent.
Misschien lijken we met onze leefstijl van zondagse boodschappen maar ook zondagse kerkgang meer op die eerste christenen dan we zelf dachten…
Dineke Spee
